Hallo iedereen!
Het is hier nu 0u50 en ik schrijf mijn eerste blog. Ik zit nu op mijn kamertje op het kot dat ik al had vastgelegd, maar dat heeft nog wat voeten in de aarde gehad! Dus, laat ik bij het begin beginnen.
Het afscheid op de luchthaven viel me wel wat zwaar, maar toen ik in Japan landde, was dat gevoel grotendeels verdwenen. Natuurlijk ben je zowieso wat murw als je 14u hebt gevlogen... Enfin, de vlucht zelf was vlekkeloos: goed op tijd, snelle transfer... Ik had anderhalf uur maar om over te stappen dus maakte ik me wat zorgen, maar een half uur nadat ik van het eerste vliegtuig was gekomen zat ik al aan de gate van de volgende vlucht te wachten. Wat mensenkijken en dan is de tijd snel voorbij. Op het einde van de vlucht voelde ik me wat misselijk (mss de lucht in het vliegtuig, of het eten) maar toen ik uitstapte was dat op een uur verdwenen.
Het weerzien met Nao maakte natuurlijk ook veel goed. :) Hij heeft de hele dag mijn zware kabas van 24 kilo gesjouwd terwijl ik mijn handbagage meetrok. Gelukkig dat hij der was, want nu komt het: er was blijkbaar toch een kink in de communcatiekabel met het bedrijf van het kot (freshroom heet het: www.freshroom.co.jp als je eens wil zien waar ik zit, het is het kot in Tobu Nerima). Ik dacht dat ik gewoon 's morgens bij aankomst nog een berichtje moest sturen vanop de trein vanuit Narita en dat er dan iemand klaar zou staan, maar blijkbaar had de overkant dat helemaal niet zo begrepen. Omdat ik per mail geen uur had laten weten, dachten die dat ik niet kwam. Dus, van Narita naar Tobu Nerima met zware kabassen die bij overstappen op en af trappen gezeuld moesten worden, een reis die in totaal wel 2u30 duurde, komen wij daar aan en staat er niemand. We bellen naar het kantoor van het bedrijf, maar zoals te verwachten viel op een zondag, nam daar niemand op. We hebben dan nog een halfuur staan wachten daar en zijn dan naar Ikebukuro afgedropen, waar we een hotel hebben geboekt.
Net toen we hadden betaald voor de reservatie, belt die gast van freshroom dan toch, maja, dan was het te laat. Het was een uur of 4 in de namiddag toen ik eindelijk een douche kon nemen en een goeie dut kon doen. 's Avonds opgestaan om een GSM te gaan kopen, maar dat mag ik niet als buitenlander zonder verblijfsvergunning. We wouden hem dan op Nao zijn naam zetten, maar die had niet alle noodzakelijke ID-documentatie bij, dus is het niks geworden. We zijn gaan eten in Watami, een keten en dus standaardschotels, maar wel op zijn Japans alles in kleine porties zodat je veel verschillende dingen kan proeven. Lekker trouwens. Daarna terug naar het hotel en weer als een blok in slaap gevallen. Om 4u in de ochtend zijn we anderhalf uur opgestaan om naar de finale van UEFA te kijken. Nao's idee natuurlijk... :) Net op tijd om de eerste en enigste goal te zien. Oef! Nao had school en was om 9u30 de deur uit, ik ben nog blijven liggen tot 11 of zo en dan uitgechekt en nog een keer -in mijn eentje deze keer- met al mijn kabassen (de trappen in het station moest ik altijd in twee keer doen) naar Tobu Nerima gespoord. Daar stond nu gelukkig wel iemand te wachten (die trouwens mijn zware kabas van mij overnam en hij had der wel wat moeite mee, het zal hem leren haha!). Korte rondleiding gekregen, contract getekend en dan terug op mijn eentje. Het is hier wel kleiner dan op de foto, maar het is wel even proper, wat toch het belangrijkste is. En net zoals ze hadden beloofd op de site, is het een 15 minuten tot in Ikebukuro. Ik zet op een andere keer wel eens wat foto's online.
Ik was van plan om vandaag naar Waseda career center te gaan, maar dat is er uiteindelijk niet van gekomen omdat ik problemen had met mijn internetaansluiting en daar iets aan probeerde te doen voor een uur of vier. Tevergeefs. Dan ben ik toch maar wat essentials gaan kopen in de 100 yen shop (kapstokken, pen en papier) en bij de drogist (shampoo, tandenborstel enzo). Daarna ben ik even teruggekeerd en kreeg ik het op mijn zenuwen dat ik mijn kleren nergens kwijt kon, want in die koffer is toch geen doen. Dan ben ik naar Ikebukuro getrokken, naar Tokyu Hands, een grote winkel met een stuk of 8 verdiepen met vanalles en nog wat, waaronder opbergkasten. Ik heb er uiteindelijk een op de kop getikt voor een 25 euro, da's niet slecht he. 'tis een vierladenkast met een gordijntje voor. Ze moesten het wel bestellen. Ik mag er zaterdag om.
O ja, ik heb natuurlijk ook wel al wat mensen van mijn kot ontmoet. Het zijn in het algemeen al werkende mensen, dus die komen allemaal niet voor 21h thuis. Er zitten drie Koreanen op kot en er waren tot vorige week twee Zweden, zo zei iedereen mij toen ik zei dat ik van België kwam. De Europeaansheid zorgde voor associatie, neem ik aan. Voor de rest viel ik al meteen met mijn gat in de boter want er was iemand jarig en ik mocht direct cake mee-eten. Er is trouwens ook iemand (een Japanse) die trompet speelt! Ze speelt in een jazz-brassband en er is net een concert deze zaterdag. Ik heb gezegd dat ik kom, misschien wel met Nao, die hoort ook graag jazz.
Een van die mensen heeft mij trouwens geholpen om mijn internet aan de praat te krijgen, waarvoor die voor mij al niks meer fout kan doen :).
Morgen naar Waseda career center en daarna met Nao om GSM. Ik kijk er naar uit.
En zo heb ik na twee dagen toch het gevoel dat ik een beetje op mijn pootjes terecht kom. Werkend internet, een dak boven mijn hoofd... wat moet er nog meer zijn (behalve werk dan)
Het is hier nu 0u50 en ik schrijf mijn eerste blog. Ik zit nu op mijn kamertje op het kot dat ik al had vastgelegd, maar dat heeft nog wat voeten in de aarde gehad! Dus, laat ik bij het begin beginnen.
Het afscheid op de luchthaven viel me wel wat zwaar, maar toen ik in Japan landde, was dat gevoel grotendeels verdwenen. Natuurlijk ben je zowieso wat murw als je 14u hebt gevlogen... Enfin, de vlucht zelf was vlekkeloos: goed op tijd, snelle transfer... Ik had anderhalf uur maar om over te stappen dus maakte ik me wat zorgen, maar een half uur nadat ik van het eerste vliegtuig was gekomen zat ik al aan de gate van de volgende vlucht te wachten. Wat mensenkijken en dan is de tijd snel voorbij. Op het einde van de vlucht voelde ik me wat misselijk (mss de lucht in het vliegtuig, of het eten) maar toen ik uitstapte was dat op een uur verdwenen.
Het weerzien met Nao maakte natuurlijk ook veel goed. :) Hij heeft de hele dag mijn zware kabas van 24 kilo gesjouwd terwijl ik mijn handbagage meetrok. Gelukkig dat hij der was, want nu komt het: er was blijkbaar toch een kink in de communcatiekabel met het bedrijf van het kot (freshroom heet het: www.freshroom.co.jp als je eens wil zien waar ik zit, het is het kot in Tobu Nerima). Ik dacht dat ik gewoon 's morgens bij aankomst nog een berichtje moest sturen vanop de trein vanuit Narita en dat er dan iemand klaar zou staan, maar blijkbaar had de overkant dat helemaal niet zo begrepen. Omdat ik per mail geen uur had laten weten, dachten die dat ik niet kwam. Dus, van Narita naar Tobu Nerima met zware kabassen die bij overstappen op en af trappen gezeuld moesten worden, een reis die in totaal wel 2u30 duurde, komen wij daar aan en staat er niemand. We bellen naar het kantoor van het bedrijf, maar zoals te verwachten viel op een zondag, nam daar niemand op. We hebben dan nog een halfuur staan wachten daar en zijn dan naar Ikebukuro afgedropen, waar we een hotel hebben geboekt.
Net toen we hadden betaald voor de reservatie, belt die gast van freshroom dan toch, maja, dan was het te laat. Het was een uur of 4 in de namiddag toen ik eindelijk een douche kon nemen en een goeie dut kon doen. 's Avonds opgestaan om een GSM te gaan kopen, maar dat mag ik niet als buitenlander zonder verblijfsvergunning. We wouden hem dan op Nao zijn naam zetten, maar die had niet alle noodzakelijke ID-documentatie bij, dus is het niks geworden. We zijn gaan eten in Watami, een keten en dus standaardschotels, maar wel op zijn Japans alles in kleine porties zodat je veel verschillende dingen kan proeven. Lekker trouwens. Daarna terug naar het hotel en weer als een blok in slaap gevallen. Om 4u in de ochtend zijn we anderhalf uur opgestaan om naar de finale van UEFA te kijken. Nao's idee natuurlijk... :) Net op tijd om de eerste en enigste goal te zien. Oef! Nao had school en was om 9u30 de deur uit, ik ben nog blijven liggen tot 11 of zo en dan uitgechekt en nog een keer -in mijn eentje deze keer- met al mijn kabassen (de trappen in het station moest ik altijd in twee keer doen) naar Tobu Nerima gespoord. Daar stond nu gelukkig wel iemand te wachten (die trouwens mijn zware kabas van mij overnam en hij had der wel wat moeite mee, het zal hem leren haha!). Korte rondleiding gekregen, contract getekend en dan terug op mijn eentje. Het is hier wel kleiner dan op de foto, maar het is wel even proper, wat toch het belangrijkste is. En net zoals ze hadden beloofd op de site, is het een 15 minuten tot in Ikebukuro. Ik zet op een andere keer wel eens wat foto's online.
Ik was van plan om vandaag naar Waseda career center te gaan, maar dat is er uiteindelijk niet van gekomen omdat ik problemen had met mijn internetaansluiting en daar iets aan probeerde te doen voor een uur of vier. Tevergeefs. Dan ben ik toch maar wat essentials gaan kopen in de 100 yen shop (kapstokken, pen en papier) en bij de drogist (shampoo, tandenborstel enzo). Daarna ben ik even teruggekeerd en kreeg ik het op mijn zenuwen dat ik mijn kleren nergens kwijt kon, want in die koffer is toch geen doen. Dan ben ik naar Ikebukuro getrokken, naar Tokyu Hands, een grote winkel met een stuk of 8 verdiepen met vanalles en nog wat, waaronder opbergkasten. Ik heb er uiteindelijk een op de kop getikt voor een 25 euro, da's niet slecht he. 'tis een vierladenkast met een gordijntje voor. Ze moesten het wel bestellen. Ik mag er zaterdag om.
O ja, ik heb natuurlijk ook wel al wat mensen van mijn kot ontmoet. Het zijn in het algemeen al werkende mensen, dus die komen allemaal niet voor 21h thuis. Er zitten drie Koreanen op kot en er waren tot vorige week twee Zweden, zo zei iedereen mij toen ik zei dat ik van België kwam. De Europeaansheid zorgde voor associatie, neem ik aan. Voor de rest viel ik al meteen met mijn gat in de boter want er was iemand jarig en ik mocht direct cake mee-eten. Er is trouwens ook iemand (een Japanse) die trompet speelt! Ze speelt in een jazz-brassband en er is net een concert deze zaterdag. Ik heb gezegd dat ik kom, misschien wel met Nao, die hoort ook graag jazz.
Een van die mensen heeft mij trouwens geholpen om mijn internet aan de praat te krijgen, waarvoor die voor mij al niks meer fout kan doen :).
Morgen naar Waseda career center en daarna met Nao om GSM. Ik kijk er naar uit.
En zo heb ik na twee dagen toch het gevoel dat ik een beetje op mijn pootjes terecht kom. Werkend internet, een dak boven mijn hoofd... wat moet er nog meer zijn (behalve werk dan)
