Ondertussen zijn er ongeveer drie weken voorbijgegaan en voel ik me al goed in mijn vel op de 5 scholen waar ik langsga en als leerkracht Engels. De kinderen kennen allemaal mijn naam al, maar andersom helaas niet. Dat kan ook niet anders als je ze maar een keer 45 minuten in twee weken ziet en dan nog een stuk of 50 kinderen per dag, maar het lijkt ze niet te deren. Gelukkig maar!

Na de verhuis in de drie weken beetje bij beetje nog wat dagelijkse benodigdheden gekocht, maar nu is mijn voornaamste uitgave eten geworden. Da's ook een goede trend.
Naast het lesgeven heb ik me deze week verdiept in het zoeken van mensen van mijn eigen leeftijd. De leerkrachten zijn wel vriendelijk en zo, maar ze zijn allemaal minstens 35 en hebben kinderen, dus die gaan na school gewoon naar huis. En meestal heb ik toch voor hen gedaan en ben ik eerder weg, dus persoonlijke vriendschappen ga ik daar niet vinden, denk ik. De zoektocht naar hobbies heeft me wel een karateclub opgeleverd. Tegen de verwachting in waren daar de grote meerderheid ook lagere schoolkinderen, onder de leiding van een volwassenen weliswaar. Ik ga het wel doen omwille van de karate, maar ook daar schiet er toch wat te kort. Ik ben naar het stadhuis geweest en bleek dat er een soort jeugdwerking bestaat in Nikko, voor mensen tot 35 jaar. Ik ga volgende week zaterdag op bergtocht hier in de buurt en hoop dat er wat jonge, interessante mensen meegaan!

Voor de rest alles zijn gewone gangetje. Al goed gewend aan het appartementje en zelf de was en de plas te doen (moest ik natuurlijk ook wel doen tijdens mijn uitwisselingsjaar, dus echt nieuw was dat ook niet). En internet vandaag is toch wel een groot gemak! Zaterdag wordt meestal doorgebracht met inkopen en een film bij Jeremiah thuis.

Enige andere grote verandering sinds vorige keer is Nao's vertrek naar Amerika, waar hij ondertussen al een week of twee zit. Hij heeft het goed naar zijn zin. Met Kerstmis gaan zijn mama en ik samen op bezoek!
En de boer, hij ploegde voort!

Tine