het kersenbloesemseizoen is aangebroken...

Hallo iedereen!

Na lange stilte weer eens een blogje. Terwijl de laatste dagen school in Nikko redelijk lang leken te duren, is het sindsdien zo vlug gegaan dat ik amper besef dat ik nu al twee dagen terug in Tokyo zit en overmorgen op het vliegtuig naar huis zal zitten.

Mijn laatste dag les op 17 maart was nog wel emotioneler dan ik dacht. Niet dat er tranen zijn gevloeid of zo, maar ik had echt het gevoel dat de haven waarin ik 7 maanden lang veilig geankerd lag mij losliet en ik weer de wijde zee tegemoet ging. Langs de ene kant is de gedachte van weer zoveel nieuwe mogelijkheden opwindend, maar langs de andere kant beangstigend om weer zonder inkomsten te vallen...

Mijn leven is sindsdien wel weer heel wat veranderd. Allereerst was er de verhuis van een ruim 2-kamer appartement naar een kamer met gedeelde faciliteiten. Niet dat ik daarmee echt inzit. Ik vind het eigenlijk beter om met mensen samen te wonen want ik heb gemerkt dat ik nogal snel eenzaam word. Hier is er altijd wel iemand anders in de keuken als ik er langsloop. Daarentegen is mijn kamer naast de voordeur en wordt ik altijd gewekt als er mensen laat binnenkomen of vroeg naar hun werk vertrekken... Nu ja, dat ligt wel aan het feit dat ik nog niet zo vast slaap in dit huis waar ik nog niet ben gewend aan de geluiden. Alles heeft zijn voor- en nadelen, nietwaar.
Ik slaap weer in een bed en niet op een futon! Jeeeej. Aan de andere kant maakt dat het wel weer moeilijker om 's morgens die zachtheid en warmte te verlaten...
Ik ben weer dichter in de buurt bij mijn vrienden! Gisteren nog een reunie van de mensen die tapdans deden op het Waseda festival tijdens mijn uitwisselingsjaar 2 jaar geleden. Ze zijn allemaal laatstejaars nu en op zoek naar werk. Een wil naar Spanje, een ander gaat terug naar China, een ander zoekt werk in Japan. Ik verwonder mij er altijd over hoe klein de wereld is geworden en hoe avontuurlijk iedereen is... (terwijl ik wel besef dat ik voor mijn buitenwereld ook zo word beschouwd). Op een of andere manier is Tokyo echt gewoon een tweede thuis geworden al en vind ik het helemaal niet raar. Raar he. ^^

De laatste paar dagen, sinds ik hier sinds de 23ste permanent ben, ben ik al naar het stadhuis geweest om een adresverandering door te geven en naar Hello Work, de jobdienst van de overheid met een dienst voor buitenlanders. Morgen nog naar een ander interimbureau en daarna naar Belgie. Ik kijk er echt naar uit! Ga wel een beetje moeten plannen. Dat doen we ook morgen!

Daag!