sakura, lezen en muurklimmen

Ik woon in Japan, en ik word het elke dag een beetje gewaar. Het feit dat alle deuren in huis hier schuifdeuren zijn, het feit dat de douche een kamer is en vele andere dingen maken mij dat duidelijk. Zoals ook de sakura (kersenbloesem) gekte elk jaar. Negeren is moeilijk, dus doen we er maar aan mee.

We zijn op een zaterdag enkele weken geleden de sakurabloesems gaan bewonderen vanuit een roeiboot. We zaten met acht per boot in paren achter elkaar. Het roeien met die peddels moet wat in gelijke tred gebeuren, of je botst gedurig tegen elkaar. Normaal moet je dus het ritme van de persoon voor je volgen. Nu wou het lot dat ik tweede in de rij zat, maar het madammeke voor mij nu echt geen kracht in haar armen had en dus gewoon wat druppeltjes opschaarde elke keer ze dat houten ding in het water doopte. Dit had tot gevolg dat haar ritme wel heel wat vlugger was en ze om de zoveel tijd in botsing kwam met de mijne. Grrrr. Dat terzijde was het een heel aangename namiddag.
Na een rivier te zijn overgestoken waar ook speedboten en andere toeristenboten op vaarden zodat de golven redelijk heftig waren, kwamen we in rustiger vaarwater terecht en konden we af en toe pauzeren en ons gewoon laten meedrijven om van het zicht te genieten. Aan beide zijden van het kanaaltje stond een lange rij kersenbloesems. In het midden van de toer hielden we halt om te genieten van een warm kopje thee en 'sakuramochi', rijstcake in een blad van de kersenbloesemboom gewikkeld. Een heel aparte smaak, maar ik lust het wel.
Het weer viel ongelooflijk mee, net voor de paar uren dat wij het water op waren. Daarna betrok het en een strakke wind maakte het echt koud. De volgende lichting stond klaar toen wij terugwaren, maar die zullen het wel koud gehad hebben.

De laatste tijd op zoek naar Engelse literatuur hier in Tokyo. Ik heb een tweedehands winkel ontdekt in Takadanobaba (de blue parrot) met redelijk geprijsde boeken in goede staat. Daarbuiten via amazon wat besteld etc. maar het is toch wel zoeken altijd... Ik kan wel lezen in het Japans, maar ontspannend is dat toch niet echt... (hoe meer je oefent, hoe beter dat wordt, besef ik ook wel, maar wil niet echt moeite doen op het moment). Nao gaat eens informeren naar de prijzen van een abonnement voor de Engelse bib van Waseda. Suggesties welkom!

Vorige week ben ik voor de eerste keer met Nao gaan touwklimmen in een gym in Kawaguchi. Muurklimmen met touwen, dus. De eerste paar keren geraakte ik niet hoger dan een meter of 10. Niet omdat ik geen kracht genoeg had, maar puur instinct dat zo hoog niet veilig is. Je moet het touw (en je partner beneden) echt wel leren vertrouwen. Uiteindelijk ben ik in de eerste sessie dan toch twee keer via verschillende routes naar boven (20 meter of zo) kunnen klimmen. Het bleef wel spannend. Nu is het sparen voor materiaal en dan wil Nao echt wel eens buiten gaan klimmen. Ikzelf ben nu niet zo super gemotiveerd, maar laat ons zeggen dat ik me gewillig laat betrekken in de plannen en de aanschaf.

Voor de rest worden de weekends vooral gebruikt om te bekomen van de werkweek en de drukte. Ik merk dat het leven in een grote stad als Tokyo toch wel een tol eist van je lichaam. Gewoon het feit dat er vanaf je buitenstapt zoveel verkeer, mensen, winkelborden etc. op je afkomen, maakt een mens vlugger moe. Ik heb hier ook om de maand een massage nodig om mijn vastgeroeste schouders terug wat los(ser) te vijzen. In Belgie nooit last van gehad. Ik herinner me ook dat ik tijdens mijn uitwisselingsjaar vaak hoofdpijn had en de dokter zei dat mijn ogen vermoeid waren toen. Ik hoop maar dat ik er niks permanent van ga overhouden, van dat jachtige leven hier.

Dat is het voor deze keer.
Groeten aan iedereen!

Tine