De blog-intervallen worden steeds groter, wat bewijst dat ik het hier goed gewoon word. Bij de laatste keer skype met Nao zei hij dat mijn Japans nog vloeiender was geworden. Jeeeej.

De laatste week voor een groot deel doorgebracht bij de tandarts en de dokter om kleine kwaaltjes te verhelpen (pijnlijk tandvlees en een ingegroeide nagel). Dat laatste leek nog erger dan gedacht. De dokter heeft mijn grote teen verdoofd en een stuk van mijn nagel moeten snijden. Redelijk pijnlijk was dat. Geen mooi zicht ook niet. Hoe dan ook, hij heeft dat goed gedaan. Het was iemand die aan een van de topuniversiteiten in Tokyo geneeskunde heeft gestudeerd en daarna lang in een groot hospitaal heeft gewerkt. Hij is na zijn officieel pensioen in Imaichi (waar ik woon dus; waarschijnlijk zijn hometown, anders zou ik geen reden weten waarom hij hier in een boerengat niemendalletjes verzorgt) komen werken. Hij was een specialist in plastische chirurgie, oftewel mensen oplappen. (geen commercieel gedoe) Wel een chanceke voor mij he. Het zal proper genezen.
Ik heb me ook laten inenten voor de griep, want ik ga tenslotte rond op 5 scholen en ik zie ongeveer 100 kinderen per dag. En de griep is al in de buurt hier.

Ik zal verder niet uitwijden, laat het volstaan te zeggen dat ik zo goed als nieuw ben en helemaal klaar voor de reis volgende week dinsdag. Nog twee dagen lesgeven eerst natuurlijk, maar da's graag gedaan. De dagen gaan vlugger voorbij als je bezig bent, nietwaar.
We stappen op het vliegtuig op dinsdag, maar ik ga zaterdag naar Nao thuis om samen met mama Yumiko te gaan shoppen voor cadeaus voor de Amerikaanse familie. Daar kijk ik naar uit. Ik mis het familieleven wel. (niet dat het ooit hetzelfde is als echt thuis natuurlijk, maar het simpele feit van mensen die samen in een huis leven vind ik heel geruststellend)

Deze week gingen alle lessen op school over Kerstmis en de kindjes mochten een kerstkaartje tekenen of een kerstboom knutselen en versieren. In het Engels het kerstverhaal verteld en daarna wat uitleg over hoe Kerst wordt gevierd in Amerika en Europa. Daarna zweeg ik en speelden we wat muziek terwijl zij dapper kleurden en plakten. Een rustig weekje dus, en de laatste twee dagen zullen van hetzelfde zijn, denk ik.

Dat is het zowat! Tot mails!