Frustrerend

Heb ik dan een job gevonden, gooit de post roet in het eten. Op 3 juli is er een volledig pakket met alle nodige documenten in België op de post gedaan, dat ergens is verloren gegaan. Na opnieuw een aanvraag bij de KUL heeft het tweede pakket met een internationale (normaalgezien snelle) bestellingsdienst vertraging opgelopen. Het moest normaal gisteren aankomen, maar is er ook vandaag niet. Gelukkig ben ik niet bijgelovig of ik zou spoken gaan zien. Het werk is precies niet echt ongerust, maar zoveel ruimte heb ik ook niet aangezien een visum-aanvraag een maand in beslag neemt. Wat een gedoe!

Voor de rest heb ik vorig weekend doorgebracht bij Nao thuis. Zaterdagmiddag vertrokken en hartelijk ontvangen ginds. Het eten was er natuurlijk weer superlekker. Die avond zijn we ter mijner ere (ook voor mijn verjaardag enzo) met de oma en het gezin sushi gaan eten. Ik heb nog nooit van mijn leven zoveel gegeten! Het diner-set besteld voor 5 man, en dat bestond uit 4 tempura, een stuk of 7 sushi, miso-soep, tsukemono (gepekelde groenten), een stuk gebakken vis en een stuk watermeloen. Ik was de laatste klaar. Lekker, maar echt veel! 's Avonds met zijn allen naar een anime op TV gekeken over een meisje dat 'time leaps' kon maken, een beetje a la sliding doors enzo, dat je het verleden kan veranderen. Erg genietbaar.　(Japanse titel: 時間をかける少女）

Zondagmorgen met de vader gaan tennissen. Ik en Nao aan een kant van het net en hij aan de andere. Ik had alleen mijn 10 lesbeurten van 5 jaar geleden om op terug te vallen, maar ik had het precies nog steeds wel redelijk goed beet. Ik was ongeveer even goed als Nao, die dit semester tennis had gedaan als keuzevak op school. De opslag ging na even oefenen alsmaar beter. Alleen het afstandsgevoel zat nog niet echt goed. Ik stond altijd te dicht en begon te traag naar achter te gaan. Mja, het is geen squash, badminton of ping-pong he...
Twee uur gespeeld in een temperatuur van 28 graden. Ik had een handdoek en een pet op mijn hoofd en ben daardoor gelukkig gespaard gebleven van een zonneslag. Het veld waar we speelden was eigendom van het bedrijf waar Nao's vader werkt en hij kon er gratis gebruik van maken. Er waren 4 velden, in de middle of nowhere, en wij waren de enigen daar. Er was een kraantje met fris water. Heerlijk. Ik heb twee liter gedronken ondertussen. Indrukwekkend.

Thuisgekomen snel een douche genomen en middageten gegeten. Daarna een middagdut. 's Avonds ben ik dan in de yukata van de mama met Nao (in jeans :() naar het plaatselijke festival geweest in Oyama (小山, kleine berg). Zodra ik mijn camerakabel heb, post ik er wat foto's van. Ik dacht als ik een yukata aantrek, val ik misschien minder op, maar niets was minder waar want de yukata's waren er redelijk dun gezaaid. Ik vond het echter niet zo erg. Ik had trouwens die namiddag geta (traditionele schoenen met een houten zool om onder yukata te dragen) gekregen als verjaardagscadeau omdat ik een week ervoor had gevraagd of ik er kon lenen (morgen is er een festival hier in Tobunerima) omdat ik de mijne stomweg in België ben vergeten. Ze zijn echt mooi en niet de traditionele teenslippers, maar gewoon met twee banden waar je je voet inschuift. Geen risico op pijnlijke tenen met andere woorden.
Het festival bestond uit het ronddragen van omikoshi, die met ongeveer 30 man worden gedragen, want het zijn zware houten mini-tempeltjes. Ik had wel medelijden met de groteren in de groep, want het wordt natuurlijk op de hoogte van de gemiddelde man gedragen. De groteren moesten zich dan wat bukken en tegelijk gewicht torsen. Dat kan geen deugd doen.
We zijn de stoet wat gevolgd en Nao zijn oudere broer Takayuki tegengekomen, maar die was al snel terug weg want die kende daar wat mensen. Die doet mij echt denken aan mijn eigen broer, die is in het weekend ook altijd wel ergens naartoe.

De volgende dag, maandag, was de papa weer heel de dag weg gaan tennissen, dit keer in zijn echte tennisclub, waar hij wel wat tennismaten heeft. Toen die 's avonds terugkwam, zag die er serieus bruingebakken uit!
Wij hebben de dag thuis binnen in de koelte doorgebracht. Als ik bedenk dat de warmste maand nog moet komen, wanhoop ik wel een beetje! Ik heb in Nao zijn boekenkasten gesnuffeld en ben op zijn aanraden in de manga 'slam dunk' begonnen. Ik moet toch nog een beetje wennen aan het formaat, maar ik heb de eerste al helemaal uit. Buiten het feit dat het hoofdpersonage een beetje dom is en met iedereen voor een niemendal op de vuist gaat, was het verhaal zelf wel ok. Ik ga de volgende ook een kans geven. In de namiddag opnieuw siesta gehouden en 's avonds was er curry. De mama had voor mij apart een pannetje met milde gemaakt, omdat zij altijd redelijk pikante curry eten. Oef!
De avond werd weer rustig doorgebracht met babbelen en lezen.

Dinsdagochtend was het aan het regenen, maar zodra die was gestopt zijn Nao en ik (op mijn aandringen natuurlijk) met Happy gaan wandelen. Dinsdagmiddag met enkel de mama en Nao gaan eten in een okonomiyaki/monjayaki restaurant. Daar heb je in het midden van de tafel een grote vierkante kookplaat en je krijgt de rauwe ingrediënten in een kom. Je moet die zelf mengen en op de plaat gieten en als resultaat krijg je dan een soort groentenpannenkoek waar je een speciale saus (tare), mayonaise, katsuo-vlokken (op basis van vis) en wat kruiden opkiept. De ingrediënten verschillen telkens, maar om eerlijk te zijn vind ik dat vanaf je daar die tare opkapt, het allemaal daarnaar smaakt, ongeacht de oorspronkelijke groenten en vlees... Als dessert kakegori, ijs dat is kleingemaakt met een machine en waarop dan een siroop met een smaakje (in mijn geval was dat aardbei) wordt gekapt.
Het restaurant was op wandelafstand en op de terugweg zijn we langs gegaan in het winkeltje van een vriendin van de moeder. Het specialiseert zich in Okinawaanse dingen. Ik heb er een tasje in een typisch blauw van Okinawa (het lijkt op het blauw waarin Egyptische scarabeeën soms worden gemaakt) gekregen. En ook een rekker voor in mijn haar (die door de mama gekocht). Ik ben er echt met mijn gat in de boter gevallen!
Rond half 4 ben ik op de bus gestapt naar huis en ik was rond 18h thuis. Twee dagen van lekker eten en (relatief) veel bezigheid eisten zijn tol. Ik ben rond half negen in mijn bed gekropen en heb tot de volgende morgen doorgeslapen.

Woensdag, net op mijn verjaardag, moest ik normaal mijn contract gaan tekenen maar ze hadden liever dat ik ineens alle benodigde documenten ook kon voorleggen. Dat was voor hen en voor mij eigenlijk makkelijkst, want zij moeten daarvoor speciaal naar Tokyo komen en voor mij is het ook iets meer dan een uur pendelen... Woensdag werd dus ook een vrije dag en ik ben dan maar naar de kapper geweest in Ikebukuro. Ik had in het station een coupon-land genomen, da's een gratis magazine met allemaal promoties in, en daar een kapperszaak uitgezocht. Als je daar gaat zoeken zonder enige clue dan kan je lang rondlopen! Gelukkig stond er ook altijd een plannetje bij. Daarna teruggekeerd naar huis en gedoucht, want het was weer ongelooflijk warm die dag. Nog wat rondgehangen en daarna op naar afspraak met Nao in Oyama (大山, grote berg). Dat is een station dat je altijd passeert op de lijn van Ikebukuro tot in Tobunerima (ongeveer 7 stations) en dat leek me altijd al een gezellige buurt. We zijn in een soort izakaya (drink- en eetgelegenheid) gaan eten waar het menu handgeschreven was mooi kalligrafisch schrift. Daar was Nao vooral enthousiast over, want ik kon er zo niks meer van lezen.
We hadden ongeveer een uur om te eten, want we zouden daarna naar de cinema gaan. Ik had koude udon besteld en daar hebben we met zijn tweeën van gegeten, al wachtend op Nao zijn bestelling, die uiteindelijk te lang duurde. We hebben dat dan afgezegd en zijn naar de cinema afgezakt. Daar een grote kom popcorn (allez, ik had regular gevraagd, maar dat is ook al een emmer) gekocht ter compensatie. Die ging wel goed binnen.
De film zelf heette 'The magic hour' en was een comedie, met een redelijk simpele plot maar met veel grappige momenten. Het geheel duurde 2 uur en een half! En daarmee was ook mijn verjaardagsdag op een einde gekomen.