Goeiemorgen

Het is hier nu 10u en de kuisvrouw is er. Dat weet ik omdat als ze de gang aan het stofzuigen is en aan mijn kamer komt, ze een paar keer niet echt zachthandig tegen de muur bonkt. Aangezien die muren van karton of zo zijn, lijkt het dan net of der is iemand naast mijn hoofd aan het hameren of zo. Nu goed, 10u is wel een deftig uur om op te staan, daar geen klagen van, maar voor iemand die maar om 4u in slaap is gevallen, is het nog wel redelijk vroeg.

Vorige week donderdag en vrijdag heb ik op internet gezocht en zaterdag ben ik dan met nog anderen van het guesthouse naar het concert van Aiko gaan kijken, die speelt in een jazzband. Het concert zelf vond ik net iets te lang omdat de liedjes, allemaal in dezelfde stijl, op den duur wat eentonig werden. Maar ze speelden best goed en er was ook een professionele zangeres bijgehaald, dus heel genietbaar. Achteraf met een groepje naar Hub, een keten van Engelse pubs in Ikebukuro geweest. Daar wat 'cocktails' gedronken, dan met An en Kosuke om een bril voor An en langs Tokyu Hands voor mijn kast. Die jongens hebben de kast helemaal naar de dorm gedragen. Ik had ginds bij de bestelling gezegd dat ik ze zelf zou ophalen na eens gewogen te hebben hoeveel zo'n pakket wel weegt. Ik vond het wel ok, maar het was blijkbaar toch net iets zwaarder dan ik dacht. Gelukkig waren zij er. Vandaag (donderdag) ga ik eten maken voor hen als bedankje. Ze willen Belgisch eten dus ik dacht aan tomate crevette of stoofvlees met frieten...

Zondag dan had ik met Paula en Maria Helena (een Italiaanse die ik ook nog ken van Waseda) afgesproken in Harajuku om Paula's appartement te gaan bezichtigen. Het ligt dus in Harajuku, een stijlvolle buurt met het station op de Yamanote-lijn, dus over de prijs moet je je al niks afvragen (duur! denk ik) maar het appartement was echt heel mooi en in een rustig klein straatje waar geen auto's doorkunnen op 10 minuutjes wandelen van de drukte van Takeshita dori (het meest drukke, alternatieve winkelstraatje van Harajuku met winkeltjes met Lolita-kledij etc. zoek maar eens op). Daar haar 2 kamers met elk een balkon bewonderd en daarna in Maria Helena's kielzog op naar Yoyogi park. M.H. is momenteel een stage aan het doen op de Italiaanse ambassade voor 4 maanden en ze had voor het eerst afgesproken met trainees van andere ambassades. Paula en ik dan maar mee, hoewel we niet echt onder de voorwaarden vielen. Het bleek een heel leuke groep mensen, wat had je dan gedacht. Daar tot in de vooravond gezeten, een koffie gaan drinken op de Omotesando (de luxe-straat met merkkledij en dure koffie haha) en daarna met Paula mee dit keer. Zij had om 19u30 afgesproken met twee vrienden van haar die ze kent door haar werk of zo... Een Oostenrijker en een Fransman. We zijn biologisch gaan eten in een klein achterstraatje ergens, heel rustig maar wel sfeervol, ergens dicht bij haar huis. Tot een uur of 10 zitten babbelen en dan huiswaarts.

Maandag doorgebracht voor de computer en dinsdag ben ik naar de Belgische ambassade geweest. Daar wat tips gekregen over hoe ik langer in Japan zou kunnen blijven en hoe omgaan met de visumkwestie. Ze zei bijvoorbeeld dat ik me eerst ergens terug zou kunnen inschrijven als student, omdat dat makkelijker gaat, en dan van daaruit werk zoeken, waardoor bijvoorbeeld Hallo Work mij ook voort zou kunnen helpen. Als student mag je trouwens ook 28 uur in de week werken. Dit is natuurlijk niet goedkoop en zie ik daarom niet echt als een optie.
De visa verlenging gebeurt naar het schijnt alleen met een goede reden en de mevrouw ginds had geen weet van verlengingen van drie maand, ten hoogste twee weken of zo. Dus dat is ook niet helemaal waar. En voor de rest zei ze me om niet te eng te denken en gewoon alles waar ik een beetje voor in aanmerking kom, te proberen. Ook bijvoorbeeld language schools en dan niet alleen Engels, maar ook Frans of Spaans en zo.

Gisteren heb ik niks kunnen zoeken omdat ik gewoon heel erg misselijk de dag in mijn bed heb doorgebracht. Ik vraag me af of ik iets verkeerds gegeten heb. Ik werd wakker en kon niet recht lopen van de duizeligheid. Vandaar dus ook dat ik 's avonds niet meer kon slapen. Vandaag is het alsof er niets is gebeurd, gelukkig eigenlijk, dus gaan we vlijtig door met CV's rondsturen.
Al doende leert men, en dat is echt wel zo, merk ik. Mijn CV is al redelijk wat uitgebreid. Niet met nieuwe ervaring of zo, maar anders geschreven zinnen die van mijn geringe werkervaring net iets meer maken enzo. In het schrijven van cover letters wordt ik ook altijd maar beter. Ik schrijf ze eerst in Word, zowat een sjabloon voor een bepaalde sector en dan is het hier en daar wat aanpassen en persoonlijke toets aangeven naargelang het bedrijf. Ik ben er best tevreden van.
Ik heb nog geen interview in de wacht kunnen slepen, maar heb wel al een paar antwoorden gekregen van bedrijven op het moment geen positie hebben of me niet geschikt vonden voor de positie waar ik expliciet had op gereageerd, maar die mijn CV wel interessant vonden en me zouden contacteren als ze iets geschikts hadden. Dat geeft toch een beetje moed. Ik ben ook een lijst beginnen bijhouden van waar ik al naar heb gestuurd en heb alle jobsites tot nu toe ook in een lijst in bladwijzers gezet. Heel overzichtelijk dus. Zo komt er wat systeem in he. Vandaag ga ik op zoek naar alle language schools (privescholen wel, want anders moet je native speaker zijn bah!)
Voor de rest zit ik hier dus elke dag minstens 4 uur voor mijn computer met het invullen van CV (op veel van die jobsites moet je je CV in het format van die jobsite zetten, wat wel tijd inneemt) en het browsen van de verschillende sites. 's Avonds rond een uur of 8 ga ik eten maken in de keuken en babbel ik wat met de mensen die dan daar zijn (vooral de twee Koreaantjes Yansu en Yuni zijn er vaak) en kijk ik naar de TV. Ik begrijp er echt wel al veel van. Maar vooral quizzen met kanji en zo zijn toch nog voor verbetering vatbaar... Ik ga trouwens in december toch maar eens meedoen aan de nationale Japanese Proficiency test, denk ik. Dan moet ik wel nog wat kanji's blokken, maar ik denk dat daar wel zo speciale boeken voor zijn, net als voor TOEFL en zo bij Engels.

Dankzij mijn kleerkast is het hier veel ruimer geworden, nu mijn koffers onder mijn bed konden verdwijnen. Elke dag zorg ik ervoor dat ik toch even buitenkom, al is het maar naar de supermarkt of een blokje om. Gisteren ben ik in Ikebukuro een koffie gaan drinken met Nao toen die gedaan had met school. Ik moet ook nog wat mensen van vroeger opnieuw contacteren. Heb dus op dat vlak ook nog wel wat te doen. voila, nu ga ik douchen, ontbijten en dan begin ik eraan!