Het leven is mooi

Af en toe wordt ik er pijnlijk mee geconfronteerd dat Japan België (Temse, thuis) niet is. Redelijk vaak eigenlijk.
Om te beginnen zijn de mensen anders. Heb vandaag een verjaardagskaartje in de bus gevonden van Leen (T. ; bedankt!^^) en op zo'n momenten is de heimwee toch niet ver weg. Bij het skypen zie ik de vertrouwde achtergrond van onze living om niet te spreken van de vertrouwde gezichten van mijn ouders en dan komt de heimwee toch gevaarlijk in de buurt.
Vervolgens hangt er hier een hitte binnen die als een hamer op je valt eens je de geairconditioneerde kamers verlaat. Buiten is het als er een briesje waait net iets beter, maar temperaturen van 30 graden en daarboven kan je moeilijk aangenaam noemen natuurlijk.
En als je dan de trein naar Ikebukuro hebt genomen, is het daar ongelooflijk druk. En vanaf daar ook overal waar je gaat binnen en op de yamanotesen, die geldt als de ring rond het 'centrum'. Je kan nooit in een rechte lijn lopen en nooit helemaal je eigen tempo. De hitte in de grote ondergrondse (wel verluchte maar niet gekoelde) gangen doen je het zweet uitbreken nog voor je een stap buiten hebt gezet. Ik ben serieus aan het overwegen om een parasol te kopen.
Wat een verschil met de aangenaam warme zomers in België waar je in bikini op je strandstoel kan liggen zonder bang te moeten zijn voor instant verbranding en een wereld waarin ik de meeste gezichten rond mij wel meer dan een keer heb gezien.

Andere dingen heb je in België niet en hier wel natuurlijk. Omdat ik eergisteren in een nostalgische bui was, ben ik op de trein gestapt naar LaQua Dome City in Korakuen, mijn oude thuisstation. Ik had ook al lang zin om te karaokeën, dus ben ik van daar eerst naar onze gewoonlijke karaoke-bar gestapt, maar daar was geen kamer vrij. Dan maar gaan shoppen in LaQua, waar er clearance sales aan de gang waren! Tot 70% korting. Ik heb me beperkt tot het aanschaffen van enkele T-shirts, waarvan twee uit UNIQLO. Lang leve uniqlo! (dat is zowat de C&A van Japan, maar wel een beetje meer trendy) Ik heb een witte T-shirt met het opschrift 'Local Guide' gekocht. Vond ik wel geslaagd, vooral voor iemand die na 4 jaar nog verloren liep in Leuven. LaQua was zoals de rest van de stations druk want het was zondag, (ja, de winkels zijn hier dan gewoon open!) en die clearance sale zal er ook wel voor een stuk tussen hebben gezeten. Ik slalom tussen de menigte en vlinder van de ene winkel naar de andere. Ik heb er mijn hartje kunnen ophalen, zonder al te veel te hebben uitgegeven. Wat wil een shopgrage zuinigaard nog meer, nietwaar?
Voor de lol ben ik dan de trappen naar beneden naar Suidobashi gestapt, waar ik weet had van een tweede karaoke-bar. Het was ondertussen wel twee uur later natuurlijk. Ik daar binnen en daar hadden ze kamers vrij. Heb een uur gezongen met all-you-can-drink softdrinks voor 600yen. Ja, het leven kan hier toch ook mooi zijn.

Gisteren ben ik dan naar Waseda geweest voor kopieën van mijn resultaten om bij te voegen bij de documenten voor mijn visa-aanvraag. Weet niet of het nodig, maar ik kan het maar hebben, nietwaar. Het opzoeken zou 30 minuten duren omdat ik mijn studentennummer van toen niet meer wist. Intussen dan maar op goed geluk een oude vriendin gaan opzoeken (ze was er) en de Mos burger binnengesukkeld. Mmmm.
Om 5u met Nao afgesproken in Oyama (grote berg) om samen te gaan eten. Monjayaki en dontoro (varkenssneetjes), alweer met zo'n plaat in het midden waar je zelf op moet bakken. 's Avonds naar 'La vita è bella' gekeken. In Tsutaya vroeg ik naar de film 'Big dreams, little Tokyo', waarvan ik toevallig een trailer had gezien en die mijn wel interessant leek en de mens achter de toonbank verstond mijn Engels niet. Als er iets goed is, is het mijn Engels wel zeker! Nao heeft het dan maar omgezet naar katakana 'bigu dureemuzu rittoru tokyo' maar ze hadden hem niet. Spijtig.

Het laatste nieuws over mijn pakket is dat het bij de douane vastzit vanwege de elektrische dingen die er in zitten. Heb dan zelf naar UPS gebeld, en die zeiden dat ze mijn telefoonnummer niet hadden, hoewel ik het er expliciet had laten bijzetten in België omdat ik geen deurbel heb en ze dus naar mijn gsm moeten bellen als ze voor de deur staan. Pfff, wat een geklungel.
Ik heb gezegd dat ze alles deruit moeten nemen wat niet zou mogen en me gewoon die verdomde papieren moeten opsturen. Hoe moeilijk kan dat nu zijn? (heb mij natuurlijk niet boos gemaakt of zo hoor, da's alleen hier). De mevrouw zei dat als ze het vandaag door de douane krijgen, het morgen geleverd zou worden. Morgen dus weer maar eens een hele dag wachten. Grrrr

Ondertussen is het de laatste dagen en ook vandaag wat frisser, zodat de airco niet zo hard moet en ik wat meer eetlust heb, want dat is met die warmte echt veel minder! Soms eet ik maar 1 keer (wel deftig gekookt) op een dag en ik heb niet eens een gevoel van honger. Vreemd, maar ik voel me wel goed in mijn vel. Vanavond misschien nog een joggen.
Byebye!