De reis van een paar weken geleden kan daar natuurlijk wel wat mee te maken hebben. Twee heerlijke weken weg van alle werk en stress, met heel welkome reisgenoten uit Engeland. Mijn zus en haar vriend kwamen 17 september aan in Tokyo. Van de luchthaven duurde het nog een uur of twee voor we thuis waren. Lunchen en r een middagdut.
Het was een hele inspannend-ontspannende reis langs verschillende steden in Japan, waarbij ook ik nog eens de toerist kon uithangen.
De eerste paar dagen doorgebracht in Tokyo, met zijn verschillende mini-stede als Shibuya, Ginza, Ikebukuro etc. Het Keizerlijk Paleis, Edo-Tokyo museum, lekkere sushi in Tsukiji, Harajuku/Shibuya en een dagje aan de zee (Enoshima). Leen en Matthew daarna ook nog een dagje naar Hakone.
Kyoto daar was ik al geweest, maar daar kan je een goed aantal keer naartoe gaan zonder die mooie tuinen, tempels en winkelstraten beu te worden. Naast de must-see tempels (zoals Kiyomizu-dera, Ryoan-ji, het Gouden- (Kinkakuji) en Zilveren Paviljoen (Ginkakuj)), die ik al had gezien tijdens mijn uitwisselingsjaar ondertussen vier jaar geleden, ook leuke ontdekkingen gedaan zoals een geleide wandeling door het Gion (geisha) district en een bezoek aan het Handicraft-center. Daar wou ik als ik kon de hele winkel meenemen.
De hotels vielen ook zeer goed mee en het eten was telkens heel smakelijk.
Daarna een dagje Osaka, wat er na het rustig en gezellig Kyoto heel druk en rommelachtig uitzag. Ze zeggen dat de bewoners van Osaka veel losser zijn dan die van Tokyo en omstreken, en na de chaotische indruk die Osaka op mij maakte, wilde ik dat wel geloven. Ik was er wel al een paar keer op zakenreis geweest, maar meer dan de winkelcentra vanbinnen had ik er nog niet van gezien.
En lang leve Kushi-katsu! mmmmm (een soort sate)
Vanuit Osaka zijn Nao en ik de nachtbus opgesprongen (om hotel- en TGV kosten uit te sparen) naar Matsumoto, de volgende stop. Tegen alle verwachtingen in toch redelijk goed geslapen. Rond een uur of acht 's morgens waren we dan op bestemming. ONtbijt gegeten en dan ingecheckt. Leen en Matthew zouden pas rond een uur of 1 in de namiddag toekomen, en dus gingen Nao en ik met z'n tweetjes op verkennende stadswandeling. De hoofdstraat die uitliep op het station was echt saai, maar daarachter lagen een paar gezellige oude wijken verscholen. In de namiddag het kasteel van Matsumoto bezocht, waar op zich niet zo veel te zien is (een wapenverzameling en de kamers zelf vanbinnen) maar toch een bezoekje waard.
De volgende dag was het aan het regenen, maar we besloten toch de geplande wandeling te doen. Gelukkig, want in de late ochtend klaarde het op. We legden een stuk van de lange 'Nakasendo' af, de weg die door vroeger door Daimyo's (plaatselijke machthebbers) en hun gevolg werd gebruikt voor de verplichte bezoeken aan de Shogun in Edo (huidig Tokio). Afwisselend mooie stukken bos en stukken straat afgelijnd met traditionele houten huizen. Je voelt de geschiedenis. Hier en daar moesten we grote bellen eens goed doen rinkelen om de beren op afstand te houden. De kans daarop is niet zo groot, maar iedereen trok toch met overtuiging aan die bel, had ik de indruk. Gelukkig uiteindelijk geen enkele gezien.
De twee dagen in Matsumoto vlogen voorbij. Terug de trein op voor een uur of vier, naar Nikko. Zoals de meesten wel weten heb ik daar na mijn aankomst in Japan negen maanden gewerkt als leerkracht Engels in verschillende basisscholen. Het deed mijn hartje deugd daar nog eens te komen. Ik was niet zo dol op het werk, en omdat ik er toen alleen was, was het soms nogal eenzaam ook, maar de natuur en het zicht op de rivier en de bergen zijn onbetaalbaar. De eerste dag nog eens de mooie vermiljoenen 'Shinkyo' brug overgestoken om de berg op te klimmen naar de Toshogu, het mausuleum-tempelcomplex voor Tokugawa Ieyasu.
Ze deden er ook net een bonsai-tentoonstelling. Supermooi in die omgeving. Mooie foto's getrokken.
Daarna de omstaande tempels ook nog bezocht en tot sluitingstijd er rondgelopen. Gegeten in een grappig cafe-restaurantje van drie tafels groot, met allemaal visitekaartjes aan de muur geprikt. Zelfs de plafond was half bedekt. Leuk om hier en daar de grappig commentaren te lezen.
's Avonds langs de auto-verhuurder om een auto op te pikken zodat we de volgende dag goed op tijd konden vertrekken naar het Chuzenji-ko, een meer in de bergen. Ons eerste doel was de Kegon waterval, maar door de mist was daar nu werkelijk niks, niks van te zien. De parkeerwachter vertelde ons dat er nog meer mooie watervallen waren verderop, die misschien beter te zien waren. Inderdaad, geen spijt gehad van die ommetoer.
Later begon het terug te regenen, zodat verder 'toeristen' niet zo interessant leek. Terug naar beneden over de met haarspeldbochten bezaaide weg, op naar Kinugawa, bekend voor de goeie onsens. Na wat heerlijk weken in vier verschillende baden sprongen we allemaal terug de auto om die na een half uurtje terug in te leveren voor het station.
De trein op naar Nao thuis Zijn ouders waren zo vriendelijk geweest om ons uit te nodigen en daar te overnachten. Aangezien het op de terugweg was, geen moeite. De avond werd doorgebracht met (vertaalde) conversatie, maar vooral ook smullen van de overdaad van eten die ons werd voorgeschoteld. O ja, en lekkere wijn. Nog wat UNO gespeeld en dan allemaal de futon in, want een goede week reizen is toch wel vermoeiend ook.
De laatste dag even langs thuis om de bagage te droppen en rustig te luchen. Matthew wou alle tijd benutten dus die trok zonder omweg in zijn eentje naar Roppongi en Shibuya. Wij dus iets rustigere en dan hop naar Harajuku, naar het bekende Kiddy-Land, een winkel die allerlei prullen verkoopt van 'characters' zoals Sesamstraat knuffels, Totoro-tasjes en allerlei vooral schattige, zachte gadgets.
De laatste dag de fles wijn die mijn verjaardagscadeau was van Leen (uit 1984!) soldaat gemaakt en de volgende dag rond een uur of negen stonden we al terug in de luchthaven om afscheid te nemen. En zo waren die twee weken om. Veel te vroeg was het tijd om terug achter het bureau te kruipen, maar zo gaat dat nu eenmaal. De eerste dagen duurden echt lang, maar zoals ik ook op Facebook zei, een mens valt blijkbaar snel weer in zijn ritme (en gelukkig maar!).
Het weekend erna nog eens gaan klimmen met Nao en wat klimvrienden. Nao heeft er wel een verraderlijke val gemaakt, waardoor zijn voet nu nog steeds wat pijn doet (waarschijnlijk een barstje of zo in zijn hiel, zei de dokter). Geen speciale verzorging nodig behalve inwrijven en rusten.
Dit weekend een verjaardagsfeestje deze avond en dansles op zondag. Ik doe mee aan een dansvoorstelling. (jazz en hip-hop) Dat belooft. Gelukkig voor het publiek ben ik al bij al maar een minuut of twee op het podium te zien, dus dat zal wel meevallen.
En voorts: er is een ticket geboekt voor Kerst! Van 23 december to 1 januari ben ik in Belgie! Joepiiiieeee. Ik kijk er echt naar uit. Afspraken kunnen gemaakt worden per mail of telefoon of post.
Tot blogs!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten